centromedica.net
2548 เป็นต้น ประเภทของซูเปอร์โนวา ซูเปอร์โนวาแบบที่ 1 (Supernova type I) ซูเปอร์โนวาที่เกิดในระบบดาวคู่ โดยดาวแคระขาวดึงดูดก๊าซจากดาวคู่ของตัวเอง จนกระทั่งกระตุ้นให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง ซูเปอร์โนวาแบบที่ 2 (Supernova type II) การระเบิดที่เกิดขึ้นหลังจากเกิดกระบวนการฟิวชั่นในแกนกลางของดวงดาวที่สิ้นอายุขัย และนี่ก็คือ ปรากฏการณ์ซูเปอร์โนวา ที่เป็นทั้งจุดจบของดวงดาว และเป็นต้นกำเนิดของดวงดาวในคราวเดียวกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นข้อสันนิษฐานของนักวิทยาศาสตร์ ซึ่งหลังจากนี้อาจจะมีการค้นพบใหม่ที่ทำให้ปริศนาต่าง ๆ เกี่ยวกับการกำเนิดของจักรวาลคลี่คลายลงก็เป็นได้ เรื่องที่คุณอาจสนใจ
ศ. 2469 ความถี่การเกิดซูเปอร์โนวา ความถี่ของการเกิดซูเปอร์โนวาในกาแล็กซีของเราหรือกาแล็กซีที่มีขนาดใกล้เคียงกัน มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 50 ปีต่อการเกิดซูเปอร์โนวา 1 ครั้ง ส่วนกาแลกซีอื่น ๆ ยังไม่สามารถประเมินความถี่การเกิดซูเปอร์โนวาได้แม่ยำนัก แต่อย่างไรก็ตามการเกิดซูเปอร์โนวาแต่ละครั้งก็มีบทบาทความสำคัญไม่น้อยเลย เพราะนอกจากจะเพิ่มมวลสารให้กับมวลสารระหว่างดวงดาวแล้ว การแผ่กระจายของคลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นหลังการระเบิด ยังก่อให้เกิดดาวดวงใหม่มากมายด้วย ประวัติการค้นพบ ครั้งแรกที่มีรายงานการบันทึกของการเกิดซูเปอร์โนวาคือ SN 185 ที่ถูกค้นพบในปีพ. 728 โดยนักดาราศาสตร์ชาวจีน ซึ่งหลังจากมีการพัฒนากล้องดูดาวก็มีการค้นพบซูเปอร์โนวาจากกาแล็กซีอื่น ๆ อีกมากมาย เริ่มจากปีพ. 2428 ที่มีการค้นพบ S Andromedae ในกาแล็กซีแอนโดรเมดา ซึ่งการค้นพบในครั้งนี้ส่งผลให้เกิดความรู้สำคัญด้านดาราจักรวิทยามากมาย และในช่วงศตวรรษที่ 20 ก็เกิดแบบจำลองซูเปอร์โนวา ที่ช่วยให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจวงจรชีวิตของดวงดาวยิ่งขึ้น การตั้งชื่อ ซูเปอร์โนวาที่ค้นพบจะถูกรายงานไปยังสำนักงานโทรเลขดาราศาสตร์ของสหพันธ์ดาราศาสตร์สากล เพื่อทำการตั้งชื่อ โดยใช้ตัวอักษรในภาษาอังกฤษนำแล้วตามด้วยปีที่ค้นพบ ซึ่งซูเปอร์โนวา 26 อันแรกของปีจะนำหน้าด้วยตัวอักษรใหญ่ หลังจากนั้นก็จะตามด้วยตัวอักษรเล็ก อย่างเช่น SN 2005nc ซูเปอร์โนวาลำดับที่ 367 ที่ถูกค้นพบในปี พ.